product

met de hoogste

antioxidant waarde

phenolen + mineralen

Anti-oxidanten en de rol in ons lichaam

Leo Goeyens, Wetenschappelijk Instituut Volksgezondheid

De bedreiging van onstabiele moleculen
Een vrij radicaal is een onstabiele molecule, die zelf heel gemakkelijk met andere moleculen reageert. Probleem hierbij is dat die reactie vernietigend is voor de andere moleculen. Het is een "afbraakreactie" en dat kan gevaarlijk zijn. Nemen wij ons voedsel. Eenmaal vers bereid, is het voedsel onderhevig aan wijzigingen, met name chemische wijzigingen, waardoor het op de lange duur helemaal ongeschikt wordt voor consumptie. Blootstelling aan zuurstof uit de lucht, bij voorbeeld, maakt vet ranzig en het voedsel onsmakelijk. De reactie met zuurstof, die we oxidatie noemen, kan nog andere gevolgen hebben. Essentiële bestanddelen kunnen afgebroken worden; soms verandert niet enkel de smaak maar worden er tevens toxische stoffen in het voedsel geïntroduceerd. Het is hoegenaamd niet nutteloos om de bewaardata te respecteren !!!

We staan echter niet helemaal machteloos tegenover deze vorm van bederf. Toevoegingen van antioxidantia vertragen of verhinderen de oxidatie en verhogen dus de shelf-life van het voedsel. Het komt er op aan ofwel de zuurstof uit te schakelen en zo de oxidatie te beletten ofwel de vorming van onstabiele vrije radicalen te verhinderen. Hiervoor heeft men de keuze uit een hele reeks van synthetische en natuurlijke antioxidantia. Vitamine C, bij voorbeeld, is een natuurlijke en water-oplosbare antioxidant en dus uitermate geschikt voor de bescherming van opgeloste voeding. Vitamine E is vet-oplosbaar en dus aangewezen voor de bescherming van lipiden (olieën en vetten).

De afbraakreactie, waarvan reeds sprake, vindt overigens ook plaats in de cellen van levende organismen. Ons lichaam evenals dat van onze geliefkoosde huisdieren maakt vrije radicalen aan. Dit is een normaal metabolisch proces; cellen verouderen en sterven af.

Gezondheidsbevorderende mechanismen van bioactieve stoffen

Zoals al gezegd, is er dus nog veel onbekend over bioactieve stoffen en het onderliggende werkingsmechanisme dat zorgt voor het positieve effect op de gezondheid. Er zal dus nog veel onderzoek gedaan moeten worden naar de exacte mechanismen, de meest optimale hoeveelheden, en naar de bio-beschikbaarheid (hoeveel kan je lichaam opnemen en gebruiken?). Het probleem is, dat het moeilijk is om aan te tonen dat juist één stofje een bepaald effect op de gezondheid heeft. Misschien is het namelijk wel een ander stofje in het dieet of de leefstijl van een persoon die de werking van het eerste stofje bepaald. Vele factoren kunnen er dus voor zorgen dat er een vertekend beeld ontstaat van wat nu precies de oorzaak is en wat het gevolg. Daarbij kunnen er ethische bezwaren zijn om mensen bijvoorbeeld een bepaald stofje te laten eten als daarvan nog niet bekend is wat de effecten van dat stofje zijn.

Samenvattend kan gezegd worden dat het onderzoek naar bioactieve stoffen en de werking daarvan niet eenvoudig is. Toch zijn er inmiddels positieve effecten aangetoond bij dieronderzoek voor carotenoïden, flavonoïden, fenolische zuren, glucosinolaten, alkylsulfides, fytosterolen, terpenen en saponinen.

Flavonoïden

Flavonoïden zijn polyfenolen die aanwezig zijn in plantaardige voedingsmiddelen en dus ook in groenten en fruit. In groenten en fruit zijn deze stoffen verantwoordelijk voor de grote variatie in kleuren, van geel tot rood en donkerpaars. Subgroepen binnen de flavonoïden zijn flavonolen, flavonen, flavanonen, catechinen, anthocyanen en isoflavonoïden. Tot nu toe zijn er al meer dan 4000 soorten flavonoïden beschreven.

Van de andere flavonoïden leveren catechinen en anthocyanen eveneens een belangrijke bijdrage in onze voeding. Catechinen zitten in thee, wijn en fruit. Anthocyanen zorgen voor de rode en paarse kleuren in groenten en fruit. De hoogste gehalten aan anthocyanen worden gevonden in bessensap, rode wijn, bessen en druiven

Carotenoïden

Carotenoïden hebben een antioxidantieve werking. Carotenoïden komen in veel soorten groenten en fruit voor. Er bestaan meer dan 500 varianten, waaronder ß-caroteen en luteïne (zie tabel 2).

Net als bij flavonoïden worden niet alle carotenoïden even goed in de darmen geabsorbeerd. Het voedingsmiddel waarin de flavonoïden verpakt zitten, speelt hierin een rol. Zo blijkt de bio-beschikbaarheid van ß-caroteen uit fruit veel groter dan uit groenten en van het carotenoïde lycopeen uit een gekookte tomaat (of tomatenpuree) groter dan uit een rauwe tomaat

Glucosinolaten

Glucosinolaten komen alleen voor in kruisbloemigen groenten, zoals bloemkool, broccoli en spruitjes. Er bestaan meer dan 100 verschillende soorten glucosinolaten en de gehaltes in de verschillende groenten kunnen aanzienlijk variëren. Door het verwerken en bereiden van deze groenten daalt de biobeschikbaarheid van de isothiocyanaten. De isothiocyanaten geven spruitjes de specifieke bittere smaak.

Wat vindt u in Luvico? kijk hier

Bron:www.food-info.net